Topologia podwójnego pierścienia – poszczególne elementy są połączone pomiędzy sobą odcinkami tworząc dwa zamknięte pierścienie

 
  Topologia podwójnego pierścienia jest tym samym co topologia pierścienia, z tym wyjątkiem, że drugi zapasowy pierścień łączy te same urządzenia. Innymi słowy w celu zapewnienia niezawodności i elastyczności w sieci każde urządzenie sieciowe jest częścią dwóch niezależnych topologii pierścienia. Dzięki funkcjom tolerancji na uszkodzenia i odtwarzania, pierścienie można przekonfigurować tak, żeby tworzyły jeden większy pierścień, a sieć mogła funkcjonować w przypadku uszkodzenia medium.

Zalety:
możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów
możliwe wysokie osiągi, ponieważ każdy przewód łączy dwa konkretne komputery

Wady:
złożona diagnostyka sieci
trudna lokalizacja uszkodzenia
pracochłonna rekonfiguracja sieci
wymagane specjalne procedury transmisyjne
dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji
podwójny pierścień